Helderheid is de zelfmoord van de filosofie, zei Heidegger. Hoe helder is die idee eigenlijk, in alle eigenlijkheid? Als je je denken in het teken stelt van het Sein-zum-Tode zou je elke helderheid kunnen bezien als schijnhelderheid. Een idee moet namelijk licht werpen over de toekomst, en die toekomst is vanuit het Sein-zum-Tode maar beperkt inzichtelijk.
Filosofen worden dus door de publicatiedruk niet gedwongen tot helderheid, maar tot schijnhelderheid. De helderheid is een beschermende laag die geen zelfmoord beoogt, maar verdediging tegen moordaanslagen. Zoals iemand laatst zei: goed inpakken die handel! En hoewel hij daarmee juist het tegenovergestelde bedoelde (cryptische verpakking) raakte hij de kern: verpak je idee goed, draag zorg voor de verpakking. Sorge.
Ideaal is, heb ik ooit bedacht, als je twee volgers hebt. Je past daarmee dan in een mooie traditie, van de bijbelse engelen, de Gehilfen bij Kafka en de satirische duo's. De term 'volger' is natuurlijk een cryptische verpakking die eerder duidt op boodschappers. De lezer van dit blog ziet: ah, twee volgers (of ietsje meer)! Ah, die en die! Gewoon die en die! Daarmee is de aanval effectief afgeweerd en gaat de lezer over tot de orde van de dag.
De boodschap die mijn volgers mij geven is: ga door met schrijven. Maak je geen zorgen om je lezers. Laat die zorgen aan de suïcidale professionals. Die boodschap is onderweg naar mij (Kafka), en ik zit bij het raam en droom dat hij al aankomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten