Tussentijds

Vandaag staat in het teken van de komende overwinningen. En zelfs dominanties, 'archai'. De chef van Tripoli is in het nauw gedreven en een journalist verkondigde aan een Duitse filosoof de installatie van het matriarchaat.

De résistances gaan over het tempo waarin, nauwelijks over het feit dat. Ook nauwelijks over het hoe en over de consequenties.

Vandaag staat dus in het teken van het fatum, het verzet tegen de onvermijdelijkheid die uitgesproken is ('fatum') en waar het verzet zelf, als echo van de aankondiging, stepping stone is op weg naar de actualisering.

De echte actualiteit is niet het hier en nu, niet de toekomst, maar het bekende al te bekende heimlich heimelijk te heimelijk en darum eben unheimlich.

Het matriarchaat was er, en zal er zijn. Misschien niet echt, maar wel als echte fantasie en dreiging. De tussentijd gebruiken we (wij mannen, maar wie gebruikt wie?) voor machismo, spel met de overlevering aan de ene vrouw die - althans in ons hoofd en volgens ons hoofd - wil voldoen aan onze proportioneel-disproportionele verlangens. Spel van overlevering, van metroseksualisme en toyboy, waarin de overgave nog binnen de invloed van het mannelijk initiatief ligt.

Sokrates en Diotima, een didactische dialoog, geschreven door Plato.

Tegenoffensief, scheiding van jongens en meisjes op school. Zoals de Nederlandse Tourdeelnemer die bergop ineens zijn 'eigen tempo' gaat. Bepaling van houdbare gebieden, bijvoorbeeld techniek.

Lachen man.