Mijnkind

Nee, Mahler heeft zelf geen kind verloren toen hij zijn Kindertotenlieder schreef. Hij kon zich gewoon goed verplaatsen in een vader die zijn kind verloor. Hij kreeg toen juist een kind, zijn Maria.

Vijf jaar later, in juli 1907, overleed Maria aan roodvonk (of difterie). Mahler schreef aan een vriend dat hij nu het echt gebeurd was de Kindertotenlieder niet zou kunnen schrijven.

De vraag is dan natuurlijk: wat schreef Mahler wél toen hij zijn kind verloren had? Zijn achtste symfonie, de 'Symfonie der Tausend'. De symfonie met het brullende kinderkoor: Veni creator spiritus!!

Een gegeven dat goed is voor meer gedachten dan een mens kan bevatten. Om te beginnen: Mahler was zelf een kind dat een moeder zocht. Hij wilde voor die moeder wel een dood kind zijn, en de moeder moest dan liefst een lijdende moeder zijn. Zijn vrouw moest dan die taak zolang maar vervullen.

Freud leek het moedercomplex van Mahler snel te doorzien, bij hun afspraak in Leiden. Maar wat zegt dat nou helemaal? 'Het was als groeven we slechts een enkele schacht dwars door een raadselachtig bouwwerk', schreef Freud later. Lees hierover Koen Vergeer die virtuoos zijn eigen gestorven naasten door zijn Mahlerbeschrijvingen vlecht.

Zo stel ik me voor dat ik boeken lees over uitvinders en componisten. Mama legt de plaatjes op de wisselspeler en gaat zitten breien. Als dit niet echt was gebeurd zou ik het dromen, terwijl ik de Achtste alvast bovenop de Kindertotenlieder leg. Dan ga ik weer op de bank liggen waar ik dit stukje schrijf.