Erhaben

Emoties zijn bodemverheffingen van het denken, zegt Marcel Proust ergens. Je kunt daar inderdaad over nadenken (zoals Nussbaum). Je kunt ook blijven staan en ineens merken dat je bovenop een rots staat. En dan weer een andere.

Het is alsof een artiest aan het werk is. Je staat op Woede. Dan ineens zie je hoe klein het oppervlak is waar je op staat. Je bent op Bang. En het vredige bestaan in de vlakte is nu ver weg. Je bent dus op Verdriet.

Stel je voor, jij bent die artiest. Wellicht stond je nog steeds op die vlakte en kon je alle kanten op. Die oneindige macht raakt aan je nietigheid, je nietsigheid. Stond je echt op een rots, dan had je minder bewogen.