Gastvrijheid is een moeilijke deugd omdat je er niet aan ontkomt. Het is daarom niet echt een deugd. Het is ook maar de vraag of het een deugd is als je je erin onderscheidt. Het is dan eerder je gast die jou in staat stelt je te onderscheiden.
Deugden staan of vallen met zichtbaarheid. Mensen erkennen je voortreffelijkheid en laten zich erdoor inspireren.
Gastvrijheid is geen deugd. Ze is een idee. Ze zet iets in gang en naarmate ze zich ontwikkelt, verstrikt ze zich en mislukt ze hopeloos.
De gastheer is discreet. Hij maakt het zijn gasten naar de zin. Dat lukt nooit genoeg. Wanneer hij tekort schiet, corrigeert de gast hem op discrete wijze. Wanneer de gastheer zich even verexcuseert, trekt de gast ongemerkt het tafelkleedje recht. Hij neemt de rol van de gastheer over.
In deze onzichtbare gastvrijheid past het idee van de zwijgende adressant. Hij corrigeert de schrijver door discreet te zwijgen. God corrigeert de gelovige zachtmoedig door zijn gebeden met zwijgen te beantwoorden.
Het kan alleen maar mislukken. Wanneer de fouten en hun correcties door een verspreking aan het licht komen zullen ze de discrete gastheer en gast niet vergeven worden. Democratische rechtvaardigheid.
De gastvrijheid moet ongezien blijven. De democratie roept de gastvrijheid op en omhult haar met lawaai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten