De kern van het 'kynisme' van Sloterdijk lijkt de ontmaskering van het ethisch determinisme van een Plato. We weten dat roken ons naar de kloten helpt maar we gaan ermee door. Dit cynisme wordt gesublimeerd tot acties die wel ethisch zijn maar niet helpen: kynisme.
Het is helder dat dit kynisme - bij Sloterdijk - in verband moet staan met een katastrofedenken. Elke gemeenschap werkt toe naar een katastrofe en ontstaat uit een katastrofe.
Er lijkt een nadere bezinning nodig op het 'kata'- van de katastrofe. 'Kata' betekent 'door en door' en 'op iets neer', 'van boven naar beneden'.
Deze beweging van het 'kata' lijkt in strijd met het element 'strofe', 'omkering'. We hebben dus wellicht met een 'oxymoron' te maken, zoals 'filosofisch café'.
Er zou een nieuwe ideeënleer verzonnen moeten worden om recht te doen aan deze complexe structuur. Ook een oxymoron overigens, ideeënleer.
De oerscène is een leraar die staat te praten bij de mensen wier oren volledig op hem zijn afgestemd. De muziek is het element bij uitstek van wat je katakynisme zou kunnen noemen. Het spel van boeien en bevrijden binnen de sfeer. Zoals in de grot.
In deze verknoping van Plato, cynici en Sloterdijk zou ergens de link moeten oplichten met de prioriteit van stem en muziek bij René ten Bos. (Die dus vanavond sprak in het Filosofisch café.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten