tag:blogger.com,1999:blog-5379053067126608830.post3007246630159264044..comments2024-03-07T09:51:22.929+01:00Comments on ideeën: Agambens uitzonderingstoestand en onderwijsanton simonshttp://www.blogger.com/profile/15483310460391169597noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-5379053067126608830.post-72626471336038126762016-01-05T11:06:46.287+01:002016-01-05T11:06:46.287+01:00Beste Martien,
sorry voor de duisterheid van mijn ...Beste Martien,<br />sorry voor de duisterheid van mijn tekst! Het heeft behalve met mijn haast en onhandigheid ook te maken met mijn geloof in gesprek. Ik heb reacties van anderen nodig om te ontdekken wat onhelder is.<br />Even een korte reactie op je beide punten:<br />Legaliteit - legitimiteit: als ik Agamben goed begrijp is autoriteit nu precies wat je nodig hebt in de uitzonderingstoestand om beslissingen te kunnen nemen. Hij wil daarnaast Benjamin volgen die bang is dat we de uitzonderingstoestand binnenhalen in het recht. Je bent dus gediend met een zuivere grens tussen de rechtsorde en de uitzonderingstoestand. Met de term legitimiteit voer je volgens mij toch weer onhelderheid in. Hoe kun je toetsen of de beslissingen in de uitzonderingstoestand legitiem zijn? Het wettelijke gezag is er niet meer. Verder kun je van alles aanvoeren: traditie, overleg, gevoel, noem maar op. Maar al die zaken moet je ook aan de kant kunnen schuiven. Dat maakt de term legitimiteit niet helder. Je ziet dus, Martien, dat ik je gekreun om mijn onhelderheid gewoon terugkaats. Jij bent weer aan zet.<br />Wat betreft de uitzonderingstoestand in de klas zie je het goed. We weten niet waaraan we ons als docent te houden hebben. Dat draagt niet bij aan ons gezag. Het is dus meer dan een nachtmerrie, het is alledaagse realiteit. Iedereen probeert nu de macht te grijpen: managers, ouders, digitale idioten, claimende leerlingen. We zijn gedwongen er op een fundamentele manier over na te denken en te praten. Gelukkig doe jij daar volop aan mee, je stem is onmisbaar.anton simonshttps://www.blogger.com/profile/15483310460391169597noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5379053067126608830.post-32359328757959658082016-01-05T10:54:40.564+01:002016-01-05T10:54:40.564+01:00Reactie van Martien Schreurs (Universiteit voor Hu...Reactie van Martien Schreurs (Universiteit voor Humanistiek):<br />Dank nog voor je fascinerende blogtekst over Agamben, Furedi, Arendt en de uitzonderingssituatie die telkens weer regel dreigt te worden. Allerlei interessante vraagstukken zijn hieraan gelieerd, bijvoorbeeld het onderscheid tussen legaliteit en autoriteit. En dan komen natuurlijk de vraagstukken van traditie en charisma ter sprake. Ik vind het jammer dat de tekst op veel punten duister blijft, want ik wil zo graag begrijpen wat je wilt zeggen! Kortom: ik kan moeilijk vat op jouw tekst krijgen en daar baal ik van. De tekst is overigens foutloos geschreven, zeer erudiet en ik houd van jouw stijl. Wat kan ik er over zeggen? Jij houdt van kritiek, dus ik laat ik met een kritische bedenking beginnen. <br />Een onderscheid dat ik niet terug heb kunnen lezen in jouw tekst is het onderscheid tussen legaliteit en legitimiteit. Dat onderscheid is voor mij van levensbelang, omdat hier de kern ligt van het humanisme. Humanisten zoals ik geloven in legitimiteit die gefundeerd is in de redelijkheid. Ook als de wetten buiten werking worden gesteld -bijvoorbeeld in een noodtoestand of een ramp- kunnen legitieme beslissingen worden genomen. Ik denk hierbij aan de enorme nucleaire ramp in Fukushima (Japan) toen de hoogste leiders beslissingen namen die tegen de gangbare wetgeving ingingen, maar die er wel toe geleid hebben dat het niet helemaal uit de hand is gelopen. Toch moesten die hoogste leiders toentertijd afreden, omdat zij zich niet aan de regels hebben gehouden. Maar zij hebben wel verantwoordelijk gehandeld! Verantwoordelijkheid en legitimiteit zijn onlosmakelijk verbonden. Het is al weer een poos geleden dat ik hierover gelezen heb en ik heb de bronnen niet paraat. Toch is dit wel de kern die ik onthouden heb. <br />Je maakt een interessante uitstap naar het onderwijs en ik herken jouw standpunt. Mijn vraag is in hoeverre de uitzonderlingstoestand ook speelt in de onderwijspraktijk? Hoe om te gaan met chaos en wetteloosheid in de klas? Dit is volgens mij de grootste nachtmerrie van iedere docent. <br />anton simonshttps://www.blogger.com/profile/15483310460391169597noreply@blogger.com